Απαντήσεις συζητήσεων που έγιναν
-
Δημοσιεύσεις
-
Πρώτα – πρώτα θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να συγχαρώ τον αγαπητό συνάδελφο Χ. Λεμονίδη για την πρωτοβουλία του να θέσει τις βάσεις για ένα γόνιμο διάλογο μεταξύ των εκπαιδευτικών και για την προκειμένη περίπτωση για το φλέγον θέμα των νοερών υπολογισμών. Θέλω λοιπόν να εκφράσω τη χαρά μου που μου δίνεται η ευκαιρία να συμμετάσχω κι εγώ στο διάλογο αυτό.
Είναι γεγονός ότι η ενασχόληση των μαθητών με τους νοερούς υπολογισμούς είχε ατονήσει εξαιτίας του γεγονότος ότι τα προηγούμενα σχολικά βιβλία έδιναν μεγάλη βάση στους γραπτούς αλγορίθμους των διαφόρων πράξεων και παραμελούσαν το νοερό τρόπο σκέψης, ένα εργαλείο που εξασκεί αφενός τη λειτουργία της εργαζόμενης μνήμης και αφετέρου βοηθά σημαντικά το άτομο στην καθημερινή του ζωή. Η εφαρμογή του νέου προγράμματος σπουδών θέτει τη διδασκαλία των νοερών υπολογισμών στο επίκεντρο. Όλοι μας όμως παραδεχόμαστε ότι είναι θέμα που δυσκολεύει τους μαθητές. Πώς όμως, εμείς ως δάσκαλοι θα βοηθήσουμε τους μαθητές μας να αποκτήσουν τέτοιες νοερές δεξιότητες;
Για αρχή της συζήτησής μας υπογραμμίζω τρεις σπουδαίες παραμέτρους:
1)Είναι απαραίτητη η κατανόηση εκ μέρους των μαθητών μας της αξίας κάθε ψηφίου του αριθμού.
2)Είναι απαραίτητη η άσκηση των μαθητών στην τοποθέτηση του κάθε αριθμού στον άξονα των ακεραίων αρχικά και στη συνέχεια των ρητών αριθμών (αριθμογραμμή αρχικά μισοσυμπληρωμένη και στη συνέχεια κενή).
3)Μετά τη διδασκαλία του γραπτού αλγορίθμου μιας πράξης (κάθετη πράξη που ο μαθητής χειρίζεται τον αριθμό ως ένα σύνολο ψηφίων χωρίς να δίνει βάση στην αξία τους) να μην εγκαταλείπεται η άσκηση των μαθητών στο νοερό τρόπο σκέψης, γιατί έρευνες δείχνουν ότι ο μαθητής «αρέσκεται» (μόλις μάθει το γραπτό αλγόριθμο)να ασχολείται με αυτούς τους μηχανιστικούς τρόπους υπολογισμού και παραμελεί το νοερό τρόπο που είναι πιο απαιτητικός.
